Την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήσουν απόμακρη και ξένη.
Φορούσες τα φανταχτερά σου τα στολίδια
και αλαζονικά με κοιτούσες με περίσσια περιφρόνηση.
Δεν ήθελα να πιστέψω ότι έπαψες να με νοιάζεσαι,
ότι έπαψες να δακρύζεις για εμένα,
ότι ξεπουλήθηκες για να ντυθείς τα νέα σου τα λούσα.
Σε λυπάμαι μάνα, μα πιο πολύ λυπάμαι εμένα που σε πίστεψα.
Εμένα που ακόμα σ' αγαπώ μα ντρέπομαι να το φωνάξω.
Σε χάνω μάνα και εσύ μου γνέφεις αδιάφορα.
Βυθισμένη στο ίδιο ψέμα που χρόνια τώρα κουβαλάς.
Στα ψεύτικα τα λόγια μαθημένη,
περήφανη κοιτάς τα νέα σου τα κάλλη.
Και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς..
5 σχόλια:
Ένα τραγούδι μια ιστορία.
Την καλημέρα μου.
Τα νέα της τα λούσα είναι που πονάνε περισσότερο.
Εκπληκτικό και το τελευταίο τετραστιχο που πολλοι το αγνοούν και γι αυτό το παραθετω.
Δεν έχω άγιο για να προσκυνώ
ούτε καντήλι σ' άδειο ουρανό
δεν έχω ήλιο ούτε αστροφεγγιά
να τραγουδήσω μια πρωτομαγιά
Ορφανέψαμε αδίκως.
Τα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα
φοβερη ερμηνεια απο το Δημητρατο. προσπαθησαν και αλλοι να το πουν αλλα αυτος ειναι συγκλονιστικος
@vag Να 'σαι καλά
@Ανώνυμε 12.23 Τα Αμερικανοευρωπαϊκά λούσα και τελευταία τα Αραβικά και τα Κινέζικα και ποιος ξέρει τι ακόμα..σ' ευχαριστώ για τη συμπλήρωση του τετράστιχου.
@οχιά την καλημέρα μου.
Δεν νομίζω ότι ορφανέψαμε απλά υιοθετηθήκαμε..
@Ανώνυμε 12.47 Προσπάθησε να το πει και ο Νταλάρας..
Δημοσίευση σχολίου