Όταν τα κτήνη αποκαλούνται άνθρωποι

Ο βιασμός από μόνος του αποτελεί μια αποτρόπαια και ειδεχθή πράξη. Όταν όμως μιλάμε για τον βιασμό και τη δολοφονία ενός εντεκάχρονου κοριτσιού δεν υπάρχουν λέξεις για να αποτυπωθεί η οργή και η φρίκη που νοιώθει κανείς στο άκουσμα αυτής της είδησης. Το κτήνος που βίασε και σκότωσε μια αθώα παιδική ψυχή ήταν Αλβανικής καταγωγής. Φαίνεται πως οι εγχώριοι ανώμαλοι δεν επαρκούν και κάνουμε πλέον και εισαγωγές. Η συγκεκριμένη θλιβερή ιστορία με γύρισε 16 χρόνια πίσω στα τέλη του 1993, όταν ένα άλλο κτήνος βίαζε και δολοφονούσε ένα εξάχρονο αγγελούδι το μικρό Νικολάκη Δουρή. Η κατάληξη του παιδοκτόνου είναι γνωστή.

Δύο χρόνια αργότερα ο Μανόλης Δουρής θα βρεθεί απαγχονισμένος με ένα καλώδιο τηλεόρασης το οποίο είχε κρύψει στα ρούχα του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ισχύσει ο άγραφος νόμος των φυλακών όταν ο δράστης είχε ξυλοκοπηθεί και λιντσαριστεί άγρια από συγκρατούμενους του. Η αυτοκτονία υπό το βάρος των τύψεων φάνταζε τότε στα μάτια του ως λύτρωση. Και έτσι ήταν. 

Δυστυχώς η απονομή της δικαιοσύνης δεν μπορεί να ικανοποιήσει το περί δικαίου αίσθημα όταν μιλάμε για τον βιασμό και την κακοποίηση αθώων παιδικών ψυχών. 

Ευελπιστώ λοιπόν ο  ίδιος άγραφος νόμος να ισχύσει και στην περίπτωση του Αλβανικού ανθρωπόμορφου κτήνους. Εύχομαι να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα.