Τη γκαντεμιά μου μέσα...

Μετά από τον αποκλεισμό στο μπάσκετ (αναμενόμενο) και την ισοπαλία με την Τιμουρομάδα

(μη αναμενόμενο) δε μπορεί σκέφτηκα θα τριτώσει το κακό. Και ενώ παλεύω ωσάν άλλος Λεωνίδας να κρατήσω τη θέση μου στη δουλειά, με πιάνει το αφεντικό με το τσιγάρο στο στόμα μέσα στην ελεεινή αποθήκη κι ενώ έκανα κουμάντο στον κλαρκατζή. Εμφανίστηκε σαν τον Τσάκι την κούκλα του σατανά ξοπίσω μου και χωρίς καν να προλάβω να φάω τη μισοσβησμένη γόπα άρχισε να γαβγίζει σαν αλλοπαρμένο τσοπανόσκυλο. Ρε μαλάκα θα με κάψεις..τι είναι αυτό; Στο άκουσμα της προσφώνησης παρέλυσα. Έπιασα πάτο. Δεν είναι αναμμένο αφεντικό του απάντησα με τη λιγοστή αυτοπεποίθηση που μου είχε απομείνει. Το έχω στο στόμα από συνήθειο. Πολεμάω να το κόψω. Το ρημάδι σιγόκαιγε προδίνοντας το ψέμα μου. Η θέση μου ήταν τραγική. Είπα να στρίψω ένα καινούργιο να το ανάψω επιδεικτικά μπροστά του και φυσώντας τον καπνό στην αγριομουτσουνάρα του να τον στείλω στο διάολο. Σκέφτηκα τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, δύσκολα θα βρω άλλη δουλειά έτσι όπως είναι τα πράγματα. Ένα νέο αλύχτισμα διέκοψε τον συλλογισμό μου.

Αν σε πιάσω πάλι με τσιγάρο τελείωσες, μου είπε. Έσκυψα το κεφάλι σχεδόν ταπεινωμένος και του υποσχέθηκα πως δε θα ξαναγίνει. Έφυγε με την ικανοποίηση του νικητή. 

Όταν πια έκλεισε την πόρτα πίσω του άκουσα τον κλαρκατζή να μου φωνάζει : 

Τελείωνε ρε μαλάκα, θα νυχτώσουμε. Όχι και εσύ ρε κερατά, σκέφτηκα. Όχι και εσύ.

Η μέρα μου έγινε σκατά. Όλα έγιναν σκατά. Για ένα κωλοτσίγαρο..