Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα..

Συνήθως τα βούρλα που κρατάνε και κουνάνε τις σημαίες ομάδων και κομμάτων αυτοπροσδιορίζονται ως οπαδοί και κομματόσκυλα. Οι μεν πρώτοι τις περισσότερες φορές κρατάνε τις σημαίες ανιδιοτελώς, λόγω ψώνιου καφρίλας και καψούρας προς την αγαπημένη τους ομάδα, οι μεν δεύτεροι τις κρατάνε γιατί είναι βολεμένοι ή σκοπεύουν να βολευτούν από το αγαπημένο τους πολιτικό κόμμα. Ενίοτε τα κομματόσκυλα έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, διορισμένο πατέρα, μάνα, αδερφό, αδερφή του ελέους, θείο ή θεία σε κάποιο δημόσιο αξίωμα. Οι υπόλοιποι που δε διαθέτουν τα παραπάνω τυπικά προσόντα συνήθως αντιμετωπίζονται ως βούρλα από τα κόμματα και την εξουσία. Είναι αυτοί που περιμένουν, αυτοί που ελπίζουν, αυτοί που τρώνε το παραμύθι, ή πολύ απλά αυτοί  που δράττονται ευκαιριών, οι  τυχοδιώκτες. Αδίκως λοιπόν αναρωτιέται ο υπόλοιπος κόσμος πως είναι δυνατόν να ψηφίζονται και να εναλλάσσονται στην εξουσία τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα. Άδικα επίσης απορεί ποιο είναι το προφίλ αυτών που πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές, ποιοι τους δίνουν τα ποσοστά που χρειάζονται για να κυβερνήσουν, ποιοι τελικά φταίνε για το χάλι μας.

Η  ζωή μπορεί να τραβήξει την ανηφόρα χωρίς σημαίες και ταμπούρλα...αλλά δυστυχώς ποτέ δε θα λείψουνε τα βούρλα...