Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Η απόλυτη μάχη

Φεύγω όπως είμαι πιάνω τον καναμπέ γιατί ως γαύρος ''Μένω Ελλάδα'' και παρακολουθώ τον αιώνιο στην ''απόλυτη μάχη'' όπως προλογίζεται από το MEGA. Μόλις άκουσα τη σύνθεση της Μπάρτσα ανατρίχιασα. Που πάτε ρε έρημοι σκέφτηκα..Το ποδόσφαιρο όμως είναι γιορτή και μόνο ως γιορτή πρέπει να αντιμετωπίζεται. Και που είσαι Νιόπλια..το κλειδί της επιτυχίας είναι να τους κλειδώσετε στα αποδυτήρια και να τους πάρετε το κλειδί.  Άντε ρε βαζέλοι..Εγώ κι ο φίλος μου ο Νικόλας ο ''φονιάς'' σας ευχόμαστε ολόψυχα καλή τύχη. 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ετσι πρεπει να αντιμετωπιζεται το ποδοσφαιρο. με χιουμορ και καλοπροαίρετη διαθεση. ο φανατισμος και η καφριλα έχουν φτασει το αθλημα στην απολυτη απαξιωση.

Κωνσταντίνος Α. είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΡΕΤΡΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΠΟΧΕΣ.ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΒΛΕΠΑΜΕ ΚΑΛΗ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΓΗΠΕΔΑ.

Δράκοντας είπε...

Φίλε Κώστα. Αυτές οι φωτογραφίες μου θυμίζουν και εμένα άλλες εποχές τότε που τα γήπεδα γεμιζαν πραγματικά και το ποδόσφαιρο ήταν σίγουρα σε καλύτερη μοίρα απο τη σημερινή. Νοιώθω τυχερός που τις έζησα και είχα την τύχη να παρακολουθήσω και να δω απο κοντά παίχτες σαν τον Αναστόπουλο και σαν τον Ρότσα.
Τώρα δυστυχώς βλέπω να παίζουν 2-3 Έλληνες στην ενδεκάδα και αυτοί με το ζόρι. Ελληνικό πρωτάθλημα σου λέει μετα. Ακόμα και τα συνθήματα της τότε εποχής είχαν χιούμορ και ευρηματικότητα. Σήμερα είναι σκέτη βοθρίλα..Άλλα έτσι είναι. Το οπαδιλίκι και ο φανατισμός μας φάγανε σε αυτή τη χώρα..