Η τρέλα δεν πάει στα βουνά..

Η βροχή που έπεσε χθες δεν ξέπλυνε της αμαρτίες της πρωτεύουσας όπως λανθασμένα πίστεψα αλλά αντίθετα και σε συνδυασμό με τα υψηλά επίπεδα υγρασίας επέτεινε προς το χειρότερο την μπαγιάτικη οσμή της και ταυτόχρονα χειροτέρεψε την οσφυαλγία μου. 

Σήμερα το πρωί σηκώθηκα με σαφώς καλύτερη διάθεση αφού η χθεσινή εντριβή αποδείχθηκε θαυματουργή. 

Πίνοντας τον πρωινό καφέ μου και ρουφώντας  το πρώτο τσιγάρο της ημέρας ένοιωσα μια απρόσμενη γαλήνη και ηρεμία που όμοια της είχα να νοιώσω εδώ και αρκετό καιρό μιας και γενικά είμαι τύπος αγχώδης και νευρικός. 

Πολλές φορές μάλιστα το μάτι μου γυαλίζει επικίνδυνα και με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως τελικά μου συμβαίνει κάτι χειρότερο. 

Και αναφέρομαι στην τρέλα που ειδικά στις μέρες μας έχει εξαπλωθεί ως μάστιγα αφού σχεδόν όλοι μας έχουμε μια δόση της. Άλλος μικρότερη άλλος μεγαλύτερη. Το ζητούμενο δεν είναι πόση τρέλα διαθέτουμε αλλά το πόσο ακίνδυνη ή επικίνδυνη μπορεί να είναι η εξέλιξη της. 

Την ανησυχία μου ήρθε να καθησυχάσει το παρακάτω βίντεο ενός τύπου από την Τουρκία που ισχυρίζεται ότι μπορεί να πετάξει. Όταν όμως κάποιος από το στούντιο στοιχηματίζει ότι δεν μπορεί όχι μόνο να πετάξει αλλά ούτε καν μια κωλοτούμπα να κάνει, ο Τούρκος αντιδρά. 

Βλέποντας τον σκέφτηκα πως τελικά είμαι καλά. Πήρα στα καπάκια τηλέφωνο τον τρελόγιατρο που μου σύστησε ο Μήτσος και ακύρωσα το αυριανό ραντεβού. Δεν ξέρω αν εσάς σας κάνει να γελάσετε ή να λυπηθείτε..

Είμαι όμως σίγουρος ότι αν το δείτε θα νοιώσετε σίγουρα καλύτερα και θα ακυρώσετε και το δικό σας ραντεβού..