Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί. Η ισορροπία εύθραυστη. Οι ζωές μας μοναχικές και εφήμερες. Έγειρα το κεφάλι μου στη μοναξιά του καναπέ κι έκλεισα τα μάτια. Στ' αυτιά μου η βουή της πόλης άρχισε να με νανουρίζει. Η τηλεόραση γέμιζε το σκοτεινό δωμάτιο με ξενέρωτες εικόνες που τρεμόπαιζαν και μου χαλούσαν τον ύπνο. Ακατάληπτες λέξεις και φράσεις που ζορίζεσαι να τις ακούς. Έκανα να κλείσω το χαζοκούτι αλλά ανακάλυψα ότι ένοιωθα μόνος στην απουσία του. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι και χίλιοι δρόμοι για να τρελαθείς. Η μοναξιά ο συντομότερος.

Αφιερωμένο στα γεροντάκια του ακάλυπτου..
Στη μοναξιά τους..και στη μοναξιά μας.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι μου θύμισες τώρα..

Ανώνυμος είπε...

Ekpliktiko komati

OXΙά είπε...

Θέλει καρδιά η μοναξιά.

Θέμης είπε...

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑ
ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.

ΤΟ ΚΟΜΑΤΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.
ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ
ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ

ΝΕΡΑΙΔΑ

Δράκοντας είπε...

Τι άλλο να πω για τη μοναξιά..
Με καλύψατε όλοι σας.

@οχιά έκλεψα απο το blog σου μέγεθος των βίντεο, που πολύ μου άρεσε..

''Με τα μαύρα ρούχα αμίλητοι καπνίζουν..οι φίλοι κι ονειρεύονται
να φύγουν μακριά''.