Πειραματόζωα

Έτσι αισθάνομαι ώρες ώρες τον εαυτό μου. Σαν ένα πειραματόζωο που χρησιμοποιείται χωρίς ίχνος οίκτου σε χέρια υπανθρώπων. Το κορμί και η ψυχή μου παραδωμένα στις ορέξεις και στις βουλές οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, κατευθυνόμενων κυβερνήσεων και οργανωμένων σχεδίων παγκοσμιοποίησης. Το μέλλον μου είναι προαποφασισμένο και η αξία της ζωής μου μετριέται με μερικά χαρτονομίσματα. Τόσα όσα και ενός ανθρώπου που μαχαιρώνεται για 300 € στο κέντρο μιας απρόσωπης και αφιλόξενης πόλης. Μιας πόλης που η εγκληματικότητα η γκετοποίηση και η ανέχεια εξαπλώνεται με ασύλληπτους ρυθμούς. Μιας πόλης που κατακλύζεται από ανθρώπους ζόμπι, ανθρώπους με σκυμμένα κεφάλια και θλιμμένα πρόσωπα, κομπάρσους και πρωταγωνιστές στο ίδιο μακάβριο έργο. Δεν έχω την πολυτέλεια να ζω σε προνομιούχες συνοικίες και σε πολυτελείς βίλες δίπλα στη θάλασσα. Μένω σε ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς μπαλκόνια στο κέντρο της Αθήνας μαζί με πλήθος αλλοδαπών και Ελλήνων συγκατοίκων και συνοδοιπόρων στη θλίψη. Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους. Φοβάμαι την εξέλιξη ενός αποτυχημένου πειράματος. Την μεταμόρφωση των ανθρώπων σε τέρατα. Σε τέρατα που βιάζουν εκμεταλλεύονται και κακοποιούν ανήλικα παιδιά, σε αδίστακτα κτήνη που σκοτώνουν για μερικά χαρτονομίσματα. Δεν την επέλεξα εγώ τη μοίρα μου. Μου την επέβαλαν.

Φοβάμαι ότι η ζωή μου αξίζει πολύ λιγότερα από 300 €.  

Δουλεύω για ένα μεροκάματο από το πρωί ως το βράδυ, και στον ελάχιστο χρόνο που μου μένει προσπαθώ να γράψω και να σας κάνω να γελάσετε..

Πολλές φορές καταφέρνω το αντίθετο..