Με βρήκε πάλι χάραμα..πέντε στο παρά κάτι

Έκατσα λοιπόν και το φιλοσόφησα. Δεν θα σώσεις εσύ την Ελλάδα ρε. Ούτε θα γίνεις ήρωας αν δουλεύεις σαν το μαλάκα από το πρωί ως το βράδυ. Κούλαρε ρε μαν που λέει και ο Μητσάρας. Με τέτοιο άγχος σύντομα θα δεις τα ραδίκια ανάποδα. Πόσο δίκιο έχεις φίλε.. Τα βράδια δε μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα. To τι Lexotanil έχω κατεβάσει δε λέγεται. Μετράω πρόβατα, μετράω γίδια, μετράω τους λογαριασμούς που χρωστάω, μετράω τις ώρες και τα λεπτά, 3 το πρωί και ο μορφέας δε με γουστάρει. Έχω δει 42 θρίλερ και 157 ντοκιμαντέρ. Μήπως να πάρω και ένα νταβόρ; που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου..; Γυρίζω μπρούμυτα γυρίζω ανάσκελα, γυρίζω ανάποδα, κουβαριάζομαι με τα σεντόνια, παλεύω με τις σκέψεις μου. Σχεδόν εξαντλημένος εκεί γύρω στις 4 τα ξημερώματα πάνω που αρχίζουν να κλείνουν από μόνα τους τα βλέφαρα  με πιάνει αυτός ο καταραμένος ο τσιγαρόβηχας, το χτικιό όπως το αποκαλεί η μάνα μου. Ξυπνάει και η γυναίκα, ξυπνάει και η μισή πολυκατοικία, μπινελίκια και κατάρες ακούγονται στον ακάλυπτο, φάε μέλι, σκάσε ρε χτικιάρη,  δώστου οξυγόνο, ψόφα να ησυχάσουμε κι άλλα τέτοια όμορφα.. Το παίρνω απόφαση. Δεν κοιμάμαι και σήμερα. Φτιάχνω καφέ, ανοίγω το ραδιοφωνάκι χαμηλόφωνα και πέφτω πάνω στο Μάκη. Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια προλογίζει ο εκφωνητής. Για εμένα το έβαλε σκέφτομαι. Ο βήχας έχει σταματήσει, και οι φωνές απ΄τον ακάλυπτο σίγησαν. Η γυναίκα μου ξανακοιμάται και εγώ είμαι ακόμα στο κουπλέ.. Με βρήκε πάλι χάραμα πέντε στο πάρα κάτι..