Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Σκάσε επιτέλους...

Προσπαθώ εδώ και ώρα να μαζέψω τις σκέψεις μου. Όχι για να αμπελοφιλοσοφίσω..
Απλές σκέψεις..σαββατόβραδου..τι να φάω, ποια ταινία να δω και κάτι άλλες ακατάλληλες...
Μια κραυγή όμως από την τηλεόραση με διακόπτει. 
Ο Άδωνις Γεωργιάδης κραυγάζει σε μια εκπομπή επανάληψη.
Σκάσε επιτέλους!!! λέω και συνειδητοποιώ ότι από το πρωί όλο κραυγές ακούω...
Με κραυγές από τα μωράκια στον ακάλυπτο ξύπνησα...
Με τις κραυγές των Αλβανών γειτόνων που άκουγαν την "έθνικ" μουσική τους, ήπια τον καφέ μου.
Με multi-ethnic κραυγές έκανα και τα ψώνια μου στο σούπερ μάρκετ.
Το μυαλό μου κουρκούτι για λουκουμάδες... ξέχασα και τι ήθελα να ψωνίσω (στο ταμείο βέβαια ξέχασα και τ΄όνομα μου)

Όχι δεν κάνω λάθος στην Αθήνα μένω. Δε μου φταίνε σε τίποτα κι αυτοί οι άνθρωποι,τη γλώσσα τους μιλάνε!
Απλώς έχουμε γίνει πλέον πολλοί και όταν το πρωί ο μανάβης μου λέει "καλημέρα",εγώ του λέω "γκουντμορνιινγκ"...
Το απόγευμα, λοιπόν, άκουγα τις κραυγές του "Αχαρακτήριστου" από τη ΔΕΘ,τις κραυγές των κομματόσκυλων μέσα, τις κραυγές του κόσμου που διαμαρτυρόταν απ΄έξω,τις κραυγές των δημοσιοκάφρων που αλυχτούσαν...μήπως να δω σε επανάληψη την Πάττυ;; σκέφτηκα, αλλά τη σκέψη μου διέκοψαν οι κραυγές κάτι Ελληναράδων σε άπταιστα "γαλλικά"..oι κραυγές των Φιλιππινέζων απέναντι που μαζεύτηκαν 20 άτομα σε μια γκαρσονιέρα να παίξουν karaoke !! ψιλοπράγματα, σκέφτομαι όταν συνειδητοποιώ τις αληθινές κραυγές που μου διαλύουν το μυαλό ... όλη μέρα, κάθε μέρα, για εβδομάδες, για μήνες....
Κραυγές της κυβέρνησης του ΔΝΤ βουλιάζετε και θα σας κόψουμε τα πάντα....
Κραυγές της ακυβερνησίας του Αχαρακτήριστου.. ή θα πτωχεύσετε ή θα σας σώσουμε και θα γίνεται άνθρωποι Ευρωπαίοι...
Κραυγές εργοδοτών..δεν βγαίνουμε, θα απολύσουμε θα κλείσουμε....
Κραυγές καταστηματαρχών, "κλείσαμε" μη μας περιμένετε...
Κραυγές ανθρώπων καθημερινές... κραυγές ανησυχίας, αγωνίας, πόνου, τρομοκρατίας, ανεργίας, για το μεροκάματο, για την ακρίβεια, για την υγεία, για τα σχολεία, για την εγκληματικότητα, για τους μετανάστες, για μια πράσινη κάρτα, για μια θέση στον ήλιο...τέλος πάντων.
Τι έγινε ρε παιδιά; Καμιά κραυγή χαράς; Τίποτα....
Πνίγομαι! Θέλω να φωνάξω να βγάλω μια κραυγή κι εγώ..... :"Τι θα γίνει με το Κaraoke ρεεε!!!! είναι 12:00 τη νύχτα"...!!!!
Με βούλωσαν με την απάντηση "θανκ γιου μις γκουντναϊτ"και συνέχισαν απτόητοι...
Κραυγή σιωπής! Ναι αυτό είναι..... ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΙΩΠΗΣ.....

Τελικά έχω και τίποτα για να φάω..;
Δρακοντούλα

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε καταλαβαινω. Όταν μιλαει ο μπουμπουκος μου ερχετε να σμπαραλιασω ολες τις τηλεορασεις.
αυτο το γκαρισμα του μου διαλυει το νευρικο συστημα. άλλαξε καναλι γιατι θα παθεις μεγαλη ζημια.

Ανώνυμος είπε...

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝΕ ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Η ΧΑΡΑ. ΚΟΙΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΑΝΕΜΕΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟΥΔΑΚΙ ΒΟΣΚΟΝΤΑΣ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ..ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ Η ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ. ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΗΧΙΣΜΕΝΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.